Haar mobiele telefoon ligt onder haar hoofdkussen. Ze moet zich inhouden deze niet weer erbij te pakken. Met groeiende irritatie luistert ze naar het snurken van haar man. Hoezo slaapt hij zo rustig? Ze draait zich om, probeert zich te concentreren op haar ademhaling. Een oud trucje van de zwangerschapsgym. Iets wat haar vaak goed van pas komt, met name in lange, donkere nachten. Ze legt haar handen op haar buik, ze bewegen mee omhoog in het ritme van haar ademhaling. De onrust in haar hoofd verdwijnt echter niet. Ze staat op, pakt haar telefoon onder het kussen vandaan en loopt op haar tenen de slaapkamer uit. In de woonkamer is het kil. De klok van de magnetron vertelt haar dat het tien over drie is. Ze nestelt zich op haar vaste plekje, in de hoek van de grote plofbank, trekt een dekentje over haar heen. Met weemoed denkt ze terug aan de weekenden waarin ze wakker lag van een huilende baby. Tegenwoordig ligt ze wakker van onrust over haar puberzoon die nog niet thuis is. Ze wil hem niet op de huid zitten, wil niet de bezorgde moeder zijn. “Laat je mij weten hoe laat je naar huis fietst?” Iedere zaterdag stelt ze hem dezelfde vraag. Ook het antwoord is altijd hetzelfde. “Doe ik mam.” De drang om hem een berichtje te sturen is groot. Met al haar wilskracht verzet ze zich ertegen. Op zijn status van Whatsapp ziet ze dat hij net nog online was. Ze legt haar telefoon weg, schuift wat onderuit op de bank en trekt het deken tot aan haar kin.
“Mam…. mam…?” Ze hoort zijn stem in de verte en opent een oog. “Waarom lig jij hier?” Ze opent ook haar andere oog en ziet hem voor haar staan. “Hè, ben je thuis?” “Ja. Ik had je geappt mam. Een half uur terug. Zoals beloofd.” In zijn ogen ziet ze hoe hij nu over haar denkt. Moeders…. Met zijn lange benen loopt hij naar de keuken, zijn hoofd verdwijnt in de koelkast. “Nou mam, ik ga in mijn bed slapen. Ligt veel lekkerder dan de bank. Truste.”
Ze glimlacht. Bijdehandte grapjas. Ze gaat rechtop zitten, een vreemd tevreden gevoel overvalt haar. Iedereen is thuis, moederkloek kan op stok.
Busy mama schrijft! 