Ik lig met de beentjes omhoog, onze enorme rode kater op schoot, heerlijk voor de kachel. Heb je het plaatje compleet? En God- wat ben ik moe. Waar ik eergisteren nog schreef over veerkracht, ging die test ‘fijn’ nog even door.
Zaterdagavond klaagde Tom al wat over buikpijn in zijn rechterzij. “Ga eerst maar eens goed slapen.” Hij was nog steeds niet fit. Hoesten, overgeven, koorts. Alles was er nog en kostte hem veel energie.
Zondagochtend was de pijn alleen maar erger geworden en volop aanwezig bij iedere beweging. We besluiten telefonisch contact op te nemen met het Lumc. En – te verwachten- de boodschap was om daarheen te komen & een tasje in te pakken voor overnachting. Balen, maar ook niet. Tom had echt veel pijn en wilde geholpen worden.
In de afgelopen 24 uur is hij weer binnenstebuiten gekeerd. Longfotos, ct scan, buikecho, bloedonderzoeken. Geslaagd voor alle onderzoeken, (=niks afwijkende gevonden), wel verhoogde ontstekingswaardes in het bloed en een overduidelijk zieke puber. Conclusie: weer een virus die hem flink onderuit schopt. Waarschijnlijk door dat virus een ontsteking in de darmwand, wat de pijn zou verklaren.
Om drie uur vanmiddag mochten we weer weg, terug naar Brabant 💜.
De week die achter ons ligt, was pittig. We zijn opgelucht dat hij zo goed onderzocht is. Dat men zo goed naar hem luistert en ziet hoe het gaat. Nu is het wachten op herstel en vertrouwen op zijn nieuwe afweersysteem. Nog zo klein, pril, en al zo hard aan het werk gezet.
Busy mama schrijft! 